26 december 2004
Meteen een fijn kerstcadeau: gratis repen Côte D'Or chocolade! Ik schreef een briefje naar Kraft foods over een wat vreemde reep en meteen werden me twee bonnen van 2.5 Euro toegezonden.
Fijn, fijn.
...
24 december 2004
PRETTIG KERSTFEEST !
...
17 december 2004
Aansluitend bij vorige entry. Ik merk dat naast veiligheid als randvoorwaarde voor geen kosten ook het milieu nog steeds een randvoorwaarde lijkt te zijn voor de economie. In het meest recente Mira-T milieurapport blijkt dat Vlaanderen het verre van goed doet op vlak van milieu. De biodiversiteit in Vlaanderen gaat sterk achteruit waardoor vele soorten met uitsterven bedreigd worden. Ook is onze luchtkwaliteit van de slechtste ter wereld. Vooral ozon en fijn stof ondermijnen de gezondheid. Komt daarbij dat de waterkwaliteit in Vlaanderen de slechtste is van Europa en de verbetering die in de jaren ‘90 werd vastgesteld de voorbije jaren is stilgevallen. Allemaal niet zo'n goed nieuws.
Toch wordt milieu serieus onder het tapijt geschoffeld in de Beleidsnota Leefmilieu en Natuur van minister Peeters. Er is geen sprake van enige vorm van coherent milieubeleid. Milieu is voor Peeters enkel een randvoorwaarde van de economie, een vervelend iets dat de economie centen kost en best radicaal zou worden afgeschaft. In tijden van verloedering is het altijd goed om weten dat de leiders van het land een goede visie hebben en als een goede huisvader zullen zorgen voor je belangen. Als er zelfs in een beleidsnota leefmilieu en natuur geen sprake is van beleid, en al helemaal niet van zorg voor leefmilieu en natuur, waar gaat het dan naartoe?
Bond Beter Leefmilieu reageerde ook.
...
16 december 2004
Tussen alle publiciteit die hier met de kerstdagen binnenstroomt zag ik al meermaals reclame voor een alcoholtester. Op zich niets mis met een toestel dat het alcoholgehalte meet in je bloed, maar wat me enigszins stoort is fotootje met tekst: "doe zelf de test of betaalt u liever de boete?" alsof het absoluut niet meer gaat over veiligheid na een feestje, maar enkel over het ontwijken van boetes van geldhongerige politiecontroles. Het lijkt me mooi meegenomen dat je zo de aanschaf van het toestel (24,95 EUR in de Gamma) kan terugwinnen bij de eerste controle, maar ik stoor me wel aan zo'n kortzichtige verkoopsargumenten die veiligheid van de mensen als een lachtertje beschouwen (en zelfs compleet niet vermelden in hun snullige reclame).
Alsof bij een reclame van Twix zou staan: zes Twixen voor de prijs van vier; of staat u liever op de weegschaal?
...
15 december 2004
En ik hoor dat Karl net (gisteren) vader is geworden van een flinke (3kg60) zoon genaamd Robbe. Meteen ook een welgemeende proficiat aan Sandra!
...
15 december 2004
Via via kwam ik nog eens op de site van Wannes Daemen terecht. Een frisse kerel die ik ooit in Leuven ontmoette op het interfacultair welsprekendheidstoernooi. De laatste tijd een beetje uit het oog verloren, maar het loont zeker de moeite om eens naar de alweer 4.0 versie van maanzand te gaan kijken.
...
12 december 2004
Even snel melden dat de Webzucht Fotokluis, die door PHP-parsing problemen een tijdje plat lag, nu weer volop werkt. Met dank aan Karl.
...
09 december 2004
Een tijdje geleden sneuvelde ons vorige digitale fototoestel. Na een zware tocht door China (en ik moet toegeven dat hij meer dan 1 keer onzacht met de grond of de wand van een slingerende bus in aanraking kwam) en een nacht in de Belgische herfst liet de S40 het plots afweten. Geen helpen meer aan. Even gehoopt dat hij met wat liggen in huis wel weer in orde zou komen, maar geen baat. Daarna ook even opengeschroefd (om onder andere te ontdekken dat in een Canon een LCD-scherm van Sony zit!), maar de camera zat op een kleine oppervlakte zo volgestoempt met circuits en hardware dat ik niets vond en al blij was dat ik de doos weer volledig dicht kreeg.
Bij de fotowinkel ook niet zo'n goed nieuws: een bestek laten maken voor de mogelijke kosten van herstel kostte al 60 Euro, met geschatte te verwachten kosten rond de tweehonderd Euro. Dan zit je al bijna aan 300 Euro, waar je al een nieuwe voor kan kopen. Want het moet gezegd: zelfs hersteld zou het een ouder toestel blijven, met diverse schrammen en blutsen (die laatste een beetje uitgeblutst tijdens het openschroeven, maar nog steeds absoluut nie gelak as nief...).
Op zoek naar een nieuw dan maar. De Canon S40 was een fijn en erg goed toestel, dus was ik al wat verwend. Ik wou niet minder dan de gewende 4 megapixels en een hoop instellingen en mogelijkheden. Erg veel plezier beleefde ik altijd aan de mogelijkheid om vanalles manueel in te stellen, van spotmeting tot kleurverzadiging. Maar vooral vrije keuze van diafragma-opening en sluitertijd, waarmee ik graag foto's maakte tegen zon, van prachtige wolken aan de avondhemel of sfeerfoto's van avondljike activiteiten zonder die pashokjesvleeskleurwitte flits. Door gebrek aan die mogelijkheden ging de koop van de Digital ixus 500 niet door (nochtans in hevige promotie bij Excell. Verder onderzoek (veel mogelijkheden, compact zodat alles in mijn zak kan passen en zeker niet boven de 500 Euro) leidde me tot de opvolger van mijn vorige toestel: de Canon S60. Met het bijkomende voordeel dat ik het toestel al ken alvorens ik het heb vastgehad. Ook waren een aantal mindere factoren herzien en verbeterd. Op dpreview kreeg het toestel goede cijfers, en die mannen weten het stukken beter dan ik, dus ben ik ook content.
"What we have here ladies and gentlemen is a compact G5, it may be missing the flip-out and twist LCD monitor but it does have a 3.6x wide angle zoom lens. As five megapixel compact digital cameras go the S60 is certainly one of the best, it may not be quite as thin or pocketable as some of the ultra-slim competition but what it does do better than a lot of the rest is take pictures, and that is the often compromised essential requirement of a digital 'camera'."
...
06 december 2004
Idool 2004 is bijna laweer uit de lucht. In tegenstelling tot vorig jaar waar ik zowat geen enkele aflevering zag, wilde ik dit jaar wel eens wat opnames zien van de eerste selecties, omwille van de te verwachten diversiteit aan deelnemers, waarvan er een hoop ook meteen weer hun koffes mochten pakken na een snedige repliek van de jury. Goed kunnen lachen in he begin en tot mijn verrassing ook nog vaak gekeken naar latere edities. Zo ook gisteren. Een fijne show met goede prestaties en naar mijn gevoel ook een rechtvaardige uitslag, ondanks de onverminderde superlatievensoep van de jury voor Sandrine. Persoonlijk houd ik minder van haar stemgeluid en vond ik haar stem wat te dunnetjes voor de echte soul. En zeker ook voor Hooverphonics "Mad About You" dat ik nogal schaapachtig (mééééhééd about yoehoe) gezongen vond (evenwel nog altijd stukken beter dan ik het zelf zou kunnen moet ik toevoegen).
Na zijn fantastische BigBand en rock optreden vond ik Wouter ook een ietsepietsje minder vandaag. "I heard it Through the Grapevine" vond ik wel geslaagd, de eigen keuze van Layla goed gezongen, maar wel een wat saaie nummerkeuze. Maar zoals gezegd, de voorbije afleveringen heeft die jongen me echt verwonderd. Een heel mooie stem en vooral een zeer flexibele en erg (qua tessituur) ruime stem. Nu nog een beetje werken aan die oogknijpmimiek.
De laatse weken vind ik Joeri ook zeer te smaken. Niet alleen brengt hij keer op keer zeer fijne nummers, hij brengt ze naar mijn smaak ook zeer goed. Een echte stem met volheid, een stem die je gelooft als je ze hoort. Wat minder platjes idoolachting dan de concurrentie. Ik was dus al wat bang dat Joeri er ging uitliggen, vooral door de ambivalente houding van de jury. Niet anders kunnen dan zeggen dat hij super zingt, maar toch altijd (Brusseleers) natrappen dat je tóch niet denkt dat er een Idool in schuilt. Iedere keer opnieuw. Gruizig wordt dat op den duur. En wat nog gruiziger is: Jean Blaute (die voor zijn muzikale prestaties nochtans erg veel krediet krijgt bij mij) die blijft zwebberen over hoe goed hij "dat zwartje" wel vindt, zelfs als de hele jury (jean inclusief) vindt dat ze die dag erg zwak gezongen heeft. Je mag wat mij betreft favorietjes hebben, maar hu het een beetje fatsoenlijk.
Go Joeri Go! ... Go Wouter Go!
...
04 december 2004
Na een tip uit Shanghai las ik wat meer over de uitgestrekte ondergrondse tunnels onder Beijing, China. Je leest er ook meer over op de voorpagina van webzucht.
...
04 december 2004
Zo Mary Poppins is uit. Die tanden heeft ze uiteindelijk niet nodig gehad in de film, al denk ik nu aan een andere piste. Mary Poppins blijft maar een zeer beperkte tijd bij de familie Banks. Zogezegd blijft ze "de wind verandert". Maar ik vermoed dat ze een weerwolf is de moest vluchten voor het volle maan werd, zodat ze niet die lieve kindjes de nek overbeet tijdens een onrustige nacht.
...
03 december 2004
We hebben gisteren nog een stuk gekeken naar Mary Poppins. Nietegenstaande wat mijn huidige jobstatus zou laten vermoeden is er eigenlijk nog veel te weinig tijd in een dag, zodat ik zelfs films in verschillende stukken moet bekijken, want twee uur vrijmaken voor film is niet zo eenvoudig als het lijkt. Hopelijk lukt het in drie keer. Intussen is het opgezette roodborstje nog eens teruggekeerd (en werd het zwijgen opgelegd in opdracht van de humeurige huisvader) en bespeurde ik alweer vreemde gedragingen van objecten in de film. Zo blijken de vazen die tijdens het kanonschot van de dichtbij wonende ex-militair steeds dreigen om te vallen wel aan een soort van rekker te hangen aan het plafond. Ik zal bepaalde delen eens in slow motion moeten bekijken.
Klaar voor nazicht ligt ook de dvd van Pipi Langkous, naar het gelijknamige boek van Astrid Lindgren. Die laatste was een van de geliefde schrijvers uit mijn jeugd, maar Langkous heb ik nooit gelezen. Misschien wel te meisjesachtig voor mijn jeugdige Machoziel.
Al dat kijken naar oude vergane glorie heeft te maken met een fijn filmavondproject met BZY en Steven, waarin we stukken beeldmateriaal die ons ooit aangrepen opnieuw willen beleven, in gezellig samenzijn. Voor mij is dat iets moeilijker gezien ik opgegroeid ben zonder tv, en dus niets van dat alles gezien heb, behalve de rampenfilm Towering Inferno die ik ooit zag op het filmkanaal van de tv in een CenterPark tijdens een vakantie aldaar. En in mijn vorig leven was de tv nog niet uitgevonden...
...
02 december 2004
Gisterenavond een stukje naar Mary Poppins van Disney gekeken. Dat was dus ook meteen de eerste keer dat ik de film zag. Rekening houdend met de leeftijd van de film (1964) moeten de special effects bij het uitbrengen ervan wel erg spectaculair geweest zijn. Nu we gewend zijn aan wel erg blitse CGI-scripts in de grote Hollywood producties (meestal belangrijker dan het acteren zelf) ziet het roodborstje dat meefluit in het opruimliedje er wel wat opgezet en houterig uit, maar er zijn toch een hoop effecten waarvan ik me meteen afvroeg hoe ze dat toen gedaan moeten hebben. Door de wind wegeblazen nannies, zelfopruimende kasten (stop-motion?) en dergelijke meer.
Wel vond ik dat Mary Poppins (Julie Andrews) wel erg scherpe tanden blijkt te hebben. Een beetje zoals de Hessian Horseman in Sleepy Hollow. Ik vraag me af of dat later in de film nog van pas zal komen.
...
27 november 2004
Voor de fans van Neil Young tribute bands, of mensen die nog een fijne groep van die strekking zoeken voor een optreden: heden is er Powderfinger; compleet met Nietzsche-doctorandus aan de gitaar en microfoon. Te beluisteren op het wereldwijdeweb.
...
23 november 2004
GEZOCHT
De Academie voor Schone Kunsten in Kortrijk is op zoek naar een act om hun Kerstfeestje op te vrolijken. Na een Balalaika-optreden, een Jenever-kerstwandeling en Wouter Deprez zoeken ze ook voor dit jaar iets vrolijks, of een fijne actieve band voor een optreden.
Iemand een voorstel?
...
22 november 2004
Nu donderdag 25 november is er een akoestisch optreden van Buck Danny. Daarvoor moet je rond 21u00 naar Wortegem, café "De Fazant".
korte wegbeschrijving: Autostrade richting Gent, afslag Waregem, aan afrit 100 meter naar rechts, aan lichten naar links (industriepark). Dan kom je uit op grote baan (richting Oudenaarde), waar je naar rechts afslaat. Op paar 100 meter zie je op je linkerkant café “de fazant”). Buck Danny op het internet.
...
21 november 2004
Na een twee weken durende veldslag tegen providers en domeinnaamregistrars is Webzucht weer op het net. Het was absoluut geen lolletje. Onbegrijpelijk hoe mottig je wordt behandeld als je nood hebt aan een snelle en fijne service.
Affijn, er waren dus wat problemen omdat mijn visakaart vier maand geleden verdween en Dexia er in al die tijd nog niet in geslaagd is om me een nieuw exemplaar te maken (waarover later wellicht meer), zodat ik mijn Amerikaanse hosters niet meer zo makkelijk kon betalen. Daarna zetten zij het blok op de toegang tot mijn server en begon een lange saaie slag. Uiteindelijk besloot ik de hosting service van Communitech te verlaten voor het extreem veel goedkopere Budgethosting (uit Nederland en dus ook wat beter bereikbaar). Meteen ook maar mijn registratie van de domeinnaam webzucht.be daar laten overnemen, omdat dat ook weer een stuk goedkoper bleek dan mijn Belgische agent. Die laatste (Combell) zagen dat evenwel wat minder zitten en legden de service plat en weigerden me nog te helpen zodat ik enkel via de noodprocedure van DNS (via omslachtig fax-werk) weer op de rails geraakte.
Maar goed: webzucht is er weer!
Bedankt voor het wachten en tot binnenkort.
...
29 oktober 2004
Gisteren nog naar een leuk stukje podiumwerk gaan zien in de Vooruit in Gent. Daar speelde Jean-Baptiste van het Toneelhuis in een concept van Wayn Traub. Een immens standbeeld centraal op het podium met links en rechts twee schermen. Daarop spelen zich tegelijk twee zaken af: links is er een filmopname van een fabelvertelling opgeluisterd door het Vlaams Radio Orkest (muziek van Wim De Wilde); rechts is er een redelijk paranoïde rechtszaak over een onthoofde priester. Op het podium zelf tenslotte zien we een soort van zeer manieristisch barok maskerspel. Dit spel volgt in grote lijnen de dierenfabel die intussen op het linkerscherm onder begeleiding van de muziek wordt ingesproken in de studio. Later blijkt de fabel ook steeds dichter te komen bij de vreemde ontwikkelingen in de rechszaal.
Hoewel ik in het begin van de voorstelling nog met wat angsten zat dat het misschien allemaal niet veel ging worden die avond, werd het beter en beter naar het einde. Om te beginnen ben ik altijd al een groot fan geweest van diverse verhaallijnen die dan naar het einde in elkaar verweven blijken te zitten. Het was ook leuk om nog eens zo'n fabel te horen, al was hier niet altijd duidelijk waar die fabel precies naartoe wilde en wat de pointe was. Maar hij werd wel zeer overtuigend gebracht door Marie Lecomte en Simonne Moesen. Erg geestig in de overdreven gebaartjes en pasjes die de teksten begeleidden. In een zeer mooi Frans, dat daarenboven ook nog eens voortreffelijk in rijm vertaald was naar het Nederlands in de ontertiteling op de schermen. (wat van de vertaling van de Harry Potterboeken geenszins kan gezegd worden, maar dit terzijde). Heel deze barokke fabel werd dan ook nog eens overgoten met de zang van de Belgische Farinelli: Jean-Baptiste. Deze Jean-Baptiste is niemand minder dan alweer Wayn Traub. Deze Wayn Traub is niemand minder dan Geert Bové, de man die eerst en klassieke dansopleiding volgde, daarna zichzelf omschoolde tot filmregisseur en daarna nog eens de licentie kunstwetenschappen behaalde aan de Sorbone. Bij de aanzet klinkt de muziek zeer dicht naar kitsch, maar overstijgt die dan wel weer met zeer innemende falsettoliederen, die een betoverende en zelfs bijna hypnotiserende invloed hebben op het publiek.
Prachtig is dat naar het einde ook steeds duidelijker wordt hoe alles uiteindelijk samenhangt (al bijft er steeds wel iets over waar je niet zo zeker van bent). De vos en de slang uit de fabel zijn ook in de rechtszaal te vinden als Lecomte en Moesen (die daar ook zitten als een vosje in de beklaagdenstoel en een heimelijke slang die tracht de rechtsgang in andere bochten te wringen door verbaal het proces te sturen in vreemde richtingen). De stier die de boom van de uil omduwt is wellicht het zwaard (dat trouwens ook Toureau heet) dat de priester onthoofd heeft en daarmee meteen de rede van die man zijn lichaam scheidde. En alles overgoten met een dikke lepel liefde, zowel in de fabel, in de rechtszaal als overkoepelend in de muziek van Jean-Baptiste: "mon amour, mon aimée, mon amante"!
...
28 oktober 2004
En waar hebben we gisteren van genoten: Un long dimanche de finançailles van Jean-Pierre Jeunet. Net als de twe vorige films die ik van de man zag (Delicatessen en Amelie Poulain) een intimistisch pareltje vol romantiek, guitig optimisme en vooral schitterende beeldtaal. Een aanrader! En heden in de bioscoop.
...
26 oktober 2004
Ondergetekende is aan het werken aan plannen om een leuke club op te richten. In het verlengde van "J.T.'s Extreme Croquet Club". Ik zou alles willen uitbreiden naar een Extreme Sports Club (met een fijn logo en zo) die zich dan specialiseert in het "extremiseren" van diverse mieterige salon- en gazonsporten, evenals het uitdenken van redelijk prettig gestoorde groepssporten waarbij de directie geen verantwoordelijkheid draagt voor gebeurlijke ongevallen.
In ieder geval wil ik je hierbij al warm maken en ook eens polsen naar de intresse bij de lezertjes van Webzucht. Uw welkome reactie kan naar jeroenATwebzuchtPUNTbe of hieronder als bedenking.
...
25 oktober 2004
Gezien ik er nogal graag zo goedkoop mogelijk vanaf tracht te zijn in het dagdagelijkse leven ben ik heden bezig met een poging om de prijzen voor GSM-abo's te vergelijken. Een waar huzarenstukje waar ik nog niet volledig uit ben.
Eerst heb ik van alle operatoren de prijzen en voorwaarden bijeengescharreld. Daar lijkt meteen dat de opdracht niet zo eenvoudig zal zijn. Kosten voor een abbonnement of niet, minuten tegen seconden, vaste en variabele tarieven, diverse piek- en daluurcombinaties, grote verschillen in prijzen per tijdseenheid en ten slotte diverse promoties die me zouden moeten overtuigen.
Met deze informatie ter hand ben ik dan maar eens mijn facturen nader gaan bezien (5 maanden ver). Met de rekenmachine in de hand maakte ik de volgende berekeningen: hoeveel minuten bel ik gemiddeld per maand, hoeveel in piek-uren, hoeveel in daluren, hoeveel naar vaste lijnen, hoeveel naar proximus, mobistar en base, hoeveel SMS'jes verstuur ik maandelijks.
Her was verbazingwekkend te zien hoe het doorvoeren van deze informatie in Excel, er een paar formules overkleven en dan de info invoeren van de foldertjes, je toch een ander zicht geeft op de kostenstructuur van Proximus, Mobistaart en Base. Zelf let ik niet op bellen in piek of daluren. Als ik wil bellen dan doe ik dat. Maar als ik bijvoorbeeld zou willen overschakelen op Base, dan doet dat gedrag me financieel wel de das om. Opletten of niet varieert daar tussen de 8 en de 35 Euro per maand, omdat ze nogal stevige piekuurtarieven hebben. Waar ik nu kan bellen voor 10 eurocent gaat dat snel naar het vijfvoudige daarvan. Maar je betaalt dan wel weer geen abonnementskosten en zo.
Ach het zootje zal me wel nog een paar dagen bezig houden,
en als ik erg veel zin heb, dan zet ik misschien wel het excel-werkblad ergens op webzucht.
...
18 oktober 2004
Dit weekend weer wat mooie moderne dans gezien. In Kortrijk was er het fijne project "Solo Soli" waarin een heel weekend dans werd gebracht op diverse locaties in de stad.
Vrijdagavond zijn Leen en ik gaan zien naar een voorstelling van Opiyo Okach. Een zwarte man waar ik me de afkomst niet meer kan herinneren. Leuke setting op de scene van de stadsschouwburg (moest wellicht ook een beetje de kleine opkomst verhullen) en een mooi solo. Anders dan veel dans die ik totnogtoe zag. Met soepele slangbewegingen en een goed gebruik van de ruimte. Prachtig onderbelicht wat de sfeer zeer ten goede kwam.
Daarna zijn we meteen verhuisd naar de NMBS loodsen waar we werk zagen van Arco Renz, gebracht door een Chinees meisje waar ik dan weer de naam van vergeten ben (update: het was Su Wen-Chi). Heerlijke locatie in die zeer zeer grote industrieel aandoende loods. Halverwege een tribune en wat verder een klein podium. Strakke soundtrack met alweer industriële geluiden en mix van allerlei achtergrondnoise. De danssolo smaakte ook heerlijk. Erg uitgepuurde bewegingen, een zeer sterke beheersing van de stilte en leegte en uitlopend op een fascinerende wiekslag met frisse accentverschuivingen. Fijn fijn fijn.
Zaterdag hadden we alweer veel te veel te doen (waaronder gezellig gaan wokken bij Frank en Fiene) dus werd zondag de volgende dansdag. Ondanks ook een drukke start in de agenda (een fijn feestmaal thuis omdat er alweer iemand een jaartje ouder werd en wijn gaan proeven tussen hautaine bourgeois van Kortijk) gingen we om zes uur naar Anne Teresa De Keersmaeker, ook weer in de schouwburg. Veel volk voor deze bekende naam, maar ondergetekende vond het allemaal wat flauwtjes en ondermaats. Een goede inname van het podium en een zeer gevoelige dialoog met de stilte en zichzelf, op de soundtrack van Joan Baez (op zich ook nog eens verkwikkelijk), maar de dans zelf vond ik zwak. Vrijblijvend gehuppel en allerlei insteekjes, gelardeerd met af en toe wat flauwere cabaretgrapjes. Zegt Anne zelf: "Bij een solo heb je geen contrapunt meer. Je moet op een andere manier spanning opbouwen". Iets wat volgens mij schromelijk mislukte. Geen wonder lezen we in de pers "Once is een hartverwarmend tegengif tegen wanhoop. Een tedere bezwering van oorlog". Lijkt me nergens over te gaan en zo was het ook.
Soit, het smaakte me gewoon niet. Maar het is een bekende naam dus komt er veel volk en durft niemand te lachen, want Anne Teresa De Keersmaeker heeft het gemaakt in de wereld van de dans en kan dus zelf de krijtlijnen uitzetten voor onze smaak. Al kon ik me niet van de indruk ontdoen dat ze achter de coulissen moet staan lachen hebben om de reacties van het publiek. 'Sta ik hier wat verward te huppelen op wat liedjes die ik mooi vind, zing wat vals mee met momenten en spring wat rond in mijn blote borstjes . En hoor ze klappen en juichen! Ha ha.'
Des avonds trokken we we verder naar de NMBS-loods voor het spektakel GAMMA. 16 amateurdansers die hier een kans kregen om te tonen wat ze waard zijn, begeleid door ervaren choreografen. En er zat zeker wat van waarde in. Je voelde wel eens het tekort aan ervaring (een noodzakelijke voorwaarde om te mogen meedoen trouwens) en gemis van vormvastheid, maar de intentie en energie waarmee alles gebracht werd maakte veel goed. De setting ook trouwens. Zestien podia in die grote loods, een erg strakke soundtrack (Ansatz der Maschine) en een montage van licht en dansmomenten. Ik onthoud vooral de voorstellingen van Martine Deblauwe (met soort van emotiespiegelende video-achtergrond van zichzelf), de lichtjesman Bram Dujardin (omwille van de vrolijke noot en de benadrukking van beweging door de honderden kleine lichtjes aan zijn lichaam die in het donker lijnen trokken boven het podium), het meisje met de solo boven de vuile vloer (ik denk dat dit Gwendoline Hamerlynck moet zijn geweest; voor de strakheid en een nieuw soort omgaan met het podium met een afdruk van elk contact op haar lichaam), Isabelle Decanniere (bracht een doorleefd stuk waar goed naar te kijken viel) en tot slot het minimalistische stuk van (weer een gok ) Kristel Ornelis (of was het Margriet Dehaene ? - : prachtig op de steviger muziek en heerlijk overtuigd gebracht in zijn doorgetrokken eenvoud).
En allemaal heerlijk goedkoop (drie euro per voorstelling, behalve -slik- Anne Teresa die tien euro wou) wat de drempelvrees lekker omlaag helpt.
Een schoon initiatief, we kijken uit naar meer!
...
15 oktober 2004
Er staat ook een vernieuwde site op de webzucht-domeinen voor BODYFIT, het schoonheids- en massagesalon van mijn zus Ingfield. Gaat dat zien en ontdek de nieuwe voordelen op de geneugtes van het leven.
Bodyfit.
...
14 oktober 2004
Eindelijk een nieuwe column op Webzucht. Niet meteen wat ik de laatste weken had gedacht te schrijven, zelfs verre daarvan. Het is een kleine nostalgische bedenking over de ontmoeting die ik had met Bram Vermeulen in Oostende. Een ontmoeting waar ik nog steeds erg dankbaar voor ben.
Op de homepage.
...
6 oktober 2004
Alweer een nieuw fijn project van Webzucht. In deze aflevering leert u een lekkere en vrolijk uitziende kinderpizza te maken. Volledig met recept en bijkomende info.
klik
...
17 september 2004
Wegens spijtige persoonlijke voorallen is het hier wat rustig geweest in de update sectie. Om het nieuwe schooljaar goed in te zetten kan ik alvast melden dat er enkele nieuwe foto's staan in de gallerij; ditmaal van het trouwfeest van Pieter en Tomi.
klik
...
5 juli 2004
Tadaah: met veel onderdrukt grimlachen kan ik meedelen dat J. Thibaut op de Extreme Croquet Deathmatch zichzelf tot ongeslagen koning van de grasmat heeft mogen kronen. De competitie probeerde hard, maar bleef ver op de achtergrond aanmodderen. Terreinkennis, opmerkelijk tactisch doorzicht en een wonderbaarlijke swing deden hun vernietigend werk.
Meer info en foto's te vinden op de Extreme Croquet site.(klik)
...
28 juni 2004
Er zijn toch nog een paar vechtlustigen komen opdagen op de Extreme Croquet activiteiten van zondag. Niet zo erg veel wegens afgelast, maar het weer viel al met al nog erg goed mee en het was een goede gelegenheid om de polsen al wat losser te krijgen.
Als Frank meedoet aan de competitie later dit jaar, dan zal ik moeten zorgen voor extra ballen en hamers uit tropisch hardhout, want zijn uithalen in de categorie Extreme Distance Croquet zorgden voor zware schade aan het materiaal.
Er zijn nogal weinig foto's genomen van de eigenlijke match, wegens iedereen aan de slag, maar er zijn toch enige foto's te bezien op de extreme croquet fotopagina
...
26 juni 2004
Zeer jammer, maar de weergoden verplichten me om de Extreme Croquet te verplaatsen naar volgende week. Voor zo'n evenementen lijkt het me aangewezen dat je toch een basis van goed weer hebt om rustig de velden te kunnen inpalmen en ergens neer te liggen zonder direct een natte broek te krijgen.
Was ik toch maar met eieren naar de Clarissen geweest!
Als troostprijs een kleine link naar een nieuw stuk webzucht: "Projecten". Nog in aanbouw, maar reeds te bezoeken.
...
23 juni 2004
In een van mijn mappen zag ik een fijn blaadje. Het was een kopie van een brief die ik ooit las op de klachtendienst van G.B. (in een ver verleden deed ik ooit 3 maand stage op de communicatiedienst van die supermarktketen).
Het betreft een brief van een dame die niet echt tevreden was over een pot choco van het huismerk en duidelijk naar een compensatie hengelde. Ik herinner me dat ze een aankoopcheque kreeg toegestuurd voor al het lijden dat ze had doorstaan. Omdat de brief niet zo echt goed leesbaar is, heb ik hem overgetikt.
Het begint al fijn met "geachte mevrouw", net alsof iedereen op een klachtendienst zeker vrouw zou zijn. Dat bleek daar nu ook wel de werkelijkheid, maar soit. Voor de rest heb ik niets gewijzigd in de punctuatie. Punten en onderscheiden zinsbouw lijken geen prioriteit te hebben. Ik moet nog eens op zoek naar de rest van die brieven, want ik herinner me dat ik er meer en beter heb gekopieerd, omdat ze te mooi waren om weg te gooien.
Geachte mevrouw
Reeds van bij de opening van GB bent ik een wekelijkse klant en nog nooit heb ik klachten gehad, doch
nu had ik weer zoals altijd chocopasta voor de kleinkindjes mee hazelnoot van GB 750gr, maar tot mijn
verbazing was die niet zo goed van smaak er was iets niet in orde, bij het openen had ik wel al gezien
dat er precies wat andere kleur had witachtig, maar ik dacht dat is misschien niet erg, maar ook de
smaak was anders en de datum was nog tot 12/98, ik weet dus niet wat er misgelopen is, maar de pot heb
ik weggegooid in de vuilbak.
Ik ben alleen en U kunt misschien best begrijpen Mevrouw dat ik zuinig moet leven, en mijn geld zomaar
niet verkwisten
Hartelijk dank voor U begrip en ik hoop dat U voor mij toch iets zal kunnen doen?
In afwachting een gunstig antwoordje te mogen ontvangen nogmaals mijn beste dank
Met beleefde en vriendelijke groetjes van ...
...
21 juni 2004
Spant u kuiten voor de alweer nieuwe fijne zomeractie van Jeroen: de Extreme Croquet Deathmatch & Taartpicknick op zondag 17 juni a.s.
meer info.
...
17 juni 2004
Betreffende de Bomberos, het fijne tex-mex groepje dat werd gevormd om exclusief Brussel onveilig te maken: niet enkel is er een grote Crash&Burn revival gepland op 11 september, er zijn ook weer nieuwe foto's verschenen op het internet. De organisator van het vorige festival heeft ze op het net gezet in een fijne slideshow. Voor de liefhebbers.
Hier te zien.
...
26 mei 2004
Alweer glorieuze beelden uit het archief. Gisteren was ik nog eens de foto's van China aan het doornemen, om alsnog een soort van verteerbare verzameling voor geïnteresseerden te verkrijgen. Onder ander dook ik daar recht op een drietal inde letterlijke zin minder verteerbare beelden: de kwestie van China en honden. (lees
verslag)
Hierbij de beelden:
Fijn, fijn, fijn.
...
14 mei 2004
Heeft iemand er al op gelet dat er bijna geen Peruviaanse combo's meer op treden op de straten? Bij mij is het al zeker meer dan anderhalf jaar geleden dat ik nog zo'n bende uniformisch indiaans geklede mannetjes zag met zwart hoedje en de onafscheidelijke panfluiten. Het schoot me te binnen toen we gisteren terugreden van een opvoering van de Jossen van het Toneelhuis en er op de autoradio zo'n hedendaags liedje speelde waarin op de achtergrond een panfluitje meespeelde.
Vreemd vind ik dat.
Eens kijken of ze met het mooiere weer weer tevoorschijn zullen komen op de sinxenfeesten of op de rommelmarkten. Op de achtergrond gesteund door hun vrouwen en dochters die op snikhete dagen dikke zelfgebreide pulls trachten te verkopen aan mensen in bikini en sloffen.
...
13 mei 2004
Vandaag vond ik in een doos nog 2 foto's van ons optreden als troubadour vorig jaar. Daarvan zijn al foto's gepost in de fotokluis, maar deze heb ik nu even ingescand. Je krijgt er alvast 1 te zien.
Je ziet Mic en Mij in de adellijke setting van een fijn kasteel. We zijn net bezig in het wilde (voor de gelegenheid geschreven) drielettergrepenlied. Op de stoel in het deurgat stat een zeker Coeman (verkleed als zichzelf). Hij houdt bladen in de lucht waarop ieder eerder een woord of woorden van drie lettergrepen heeft geschreven. Het huidige woord is "pot javel". Na een stormachtige aanloop naar het refrein zingt ieder in de kamer dan mee. Hier zie je hoe Michaël ambachtelijk het akkoord van do-groot laat uitgalmen terwijl een uitzinnige meute "POT JA-VEL" krijst.
Op de foto ontdek je ook nog admiraal Nelson (midden voor), intussen zonder zijn hoofddeksel en rechts achteraan een sexy superwoman.
...
10 mei 2004
Dit weekend met Leen naar NovaRock 2004 geweest. Lekker dichtbij in Kortrijk, goedkoop en een goede programmatie.
Ik ben altijd blij als ik zie dat de organisatie van dergelijke festivals hun best doen om alles perfect te doen lopen, zelfs als het nog een beginnend initiatief is. De timing was superstrikt, wat zorgde voor bijna naadloze overgangen tussen de verschillende groepen, ook al omdat er twee podia naast elkaar stonden, zodat er al kon worden opgezet als de vorige groep nog speelde.
We waren net iets te laat om Atoz nog helemaal te zien, maar daar valt wel wat van te verwachten. Er leek iets tegen te trekken in het ritme en de presence op het podium kan nog met quantumsprongen omhoog, maar voor de rest: zeer fijne muziekjes en een prachtige stem.
Daarna kwam Gesman, een fijn gestoorde bende die ik al meermaals heb kunnen smaken in het Kortrijkse. Leuke teksten en complexer muziek dan je zou verwachten. De tweede stem maakte het allemaal nog beter. Flatcat zag ik voor het eerst, maar het was meteen prijs. Zalige moderne punkrock, snoeischerp gespeeld en wat een publieksbespelers!
Funeral Dress vond ik persoonlijk tappen uit een compleet passé vaatje. Een beetje sex pistols zonder scherpte, zonder diepte en zonder gedacht. Zelfs de cover van Sham'69 (if the kids are united) klonk rommelig zwak en holler dan een zwart gat. Soit.
En hoewel Gabriel Rios fijne muziekjes heeft, kon ik toch ook niet zo hard van dit optreden genieten. Mooi gespeeld allemaal, maar wel nogal veel van hetzelfde. Poging tot revival van Spaanse ritmetjes, maar zonder echte ziel. En iets te veel een te groot gedacht van zichzelf medunkt. Sioen bleef ook wat tegen het behang steken vond ik. Prachtige stem, zeer goeie muziek, maar ofwel bleef het geluid hangen, ofwel was er over-gearrangeerd in allerlei jazzcomposoties zodat de pit wat verzonk.
Starflam was ronduit heerlijk, hoewel ik het niet altijd zo begrepen heb op rap, en zeker geen Franstalige. Maar dit was een optreden vol vuur en vlam en met voledige goeste. Echt sterk! De gloeiende sfeer in de zaal werd daarna jammergenoeg meteen zwaar gekelderd door koorknaap Jasper Steverlinck die met een samenraapsel van oersaaie covers trachtte jonge tienermeiden binnen te doen. Een ego van hier tot in Tokio. Het is niet omdat je een mooie stem hebt en nummers kiest die net in je bereik liggen, dat je staat te schitteren op het podium. Ronduit ondermaats op een rockfestival.
Gelukkig kwam toen nog Flip Kowlier om de boel te redden met zijn heerlijke mix van alledaagse thema's verweven in ingenieuze muziekjes die toch vlot naar de keel grijpen. Een heerlijke prestatie ook, wat betreft het showelement. Flip is natuurlijk thuis in deze contreien, maar toch! Ook zalige rock-bewerkingen van zijn op CD zeer rustige set. Kowlier heerst!
De Dolfijtjes hebben we wegens al genoeg gezien en vermoeid maar overgeslagen, evenals Squadra Bossa & Buscemi.
Al bij al een succes.
...
8 mei 2004
Webzucht is achter de coulissen een klein beetje aangepast. Ik dacht al een tijdje aan een soort van commentaar-systeempje voor onder de teksten op de homepage. Eigen php-braaksels hadden tot nog toe niets opgeleverd. Vandaar dat ik even in zee ga met een prefab-scriptje van derden. (HaloScan)
Dit wil zeggen dat je vanaf nu je bemerkingen kan nalaten bij de teksten. Tenminste tot na evaluatie.
...
19 april 2004
Op Paasmaandag waren met een hele familie-afvaardiging in Planckendael, het leuke dierenpark anbij Mechelen. Het was die dag heerlijk weer en zelfs de dieren zetten hun beste beentje voor de toeristen. Voor ongeveer het eerst in mijn leven heb ik kunnen genieten van leeuwen die eens wat anders deden dan als een zak half gesmolten patatten op een stuk verdord gras liggen. Twee mannetjes waren driftig hun terrein aan het markeren en besproeien (daarbij ook een te dicht gekomen jochie meebesproeiend), en liepen dreigend rond in hun voortuin.
Maar de dieren die letterlijk nog het meest in de smaak vielen waren sprinkhanen en wormen. Er was een kraampje van een overtuigd insecteneter waar je diverse soorten wormen, sprinkhanen en kevers kon eten. Wat ik in China net niet over mijn hart kreeg heb ik hier maar goedgemaakt met een selectie geroosterde en levende wormen en wat sprinkhanen. Voor de liefhebbers is daar niet alleen een fotootje van opgenomen in de fotokluis, er bestaat zelfs een korte video van. Gaat dat
zien (1MB).
...
14 april 2004
Voor de liefhebbers van rauw vlees en bloederig lijden: een fijne video van de jacht op zeehondjes in Canada. Canada heeft net weer de jacht geopend op die beestjes, en dat gaat nog steeds met scherpe stokken en weinig tact.
Meer info over de praktijken anno'04 vind je op de site van IFAW
...
14 april 2004
Nog even melden dat de link naar Expo'58 op de homesite onderwijl verwijst naar een nieuwe site van dezelfde groep. De pagina's zijn nog niet volledig af, voornamelijk door gebrek aan wat pictoresk materiaal, maar dat komt nog. U kan alvast gaan kijken naar een foto van Niko die Heidi moet beschermen van de aandacht van de zanger van Golden Earring op ons onderonsje in de schouwburg eind maart, alsook nagaan wanneer Expo'58 waar speelt (op de Gentse Feesten bijvoorbeeld!).
Alvast ook hier de link: Expo'58
...
7 april 2004
Het moet gezegd: we hebben weer twee fijne concerten gezien de laatste dagen. Vooreerst The Golden Earring akoestisch in de schouwburg van Kortrijk. Hoewel die mannen alweer wat van leeftijd zijn, is het toch zalig te zien hoe ze nog steeds als stevige rockers het podium overheersen. Snoeihard en loepzuiver tot op de milliseconde. En wat daar uit een gitaar geperst wordt doet me nog steeds smachten naar een paar extra handen. Of zelfs twee paar extra handen. En als ik tegen de zestig aanloop wil ik ook nog wel zo'n stem als een klok hebben zoals Barry.
Na het concert kwam Barry zelfs nog speciaal eens met ons babbelen; een voorrecht dat de rest van de uitverkochte schouwburg niet was gegund. Daar moet ik trouwens een andere keer een stukje over schrijven; want die ontmoeting kan best wel in het boekje met gedenkwaardige momenten. (Al moeten we Heidi volgende keer misschien wel verstoppen als Niko er nog mee getrouwd wil raken later dit jaar!).
Vier dagen later zagen we nog een set van oudere glorie: The Stranglers kwamen even in Ieper een set spelen. Het was een beetje een vreemd gegeven. Ik had ook maar via Niko gehoord dat ze kwamen spelen en er verder niet echt veel van gehoord. Dat was blijkbaar een beetje de bedoeling. Hoewel hun vorige concert nog voor een volle bak was in Parijs, stonden ze hier in het cultureel centrum in de Lakenhalle te spelen alsof het een try-out was voor een parochiezaaltje in Heule of Poelkapelle. Maar ze gingen er niet minder hard voor door de bocht. Een hoop nummers uit hun trouwens zeer goede nieuwe CD "Norfolk Coast", geflankeerd met de klassierkers als Golden Brown en No more Heroes. Alles met een fantastisch enthousiasme, recht vanuit de sixpack-buik van de zanger die ons met een open hemd een ruime blik gunde op zijn fijn gespierde lijf.
Jammergenoeg wilden ze op het laatste moment dan toch niet meer meewerken aan een video-interview, zodat ons enige fijne herinnerigen ontsnapten.
...
31 maart 2004
Net terug van een fijn weekje skiën in de Trois Vallées in Vrankrik. Het heeft enige dagen en nachten geduurd om te recupereren van de activiteiten aldaar. Net als vorig jaar was het een goed georganiseerde trip voor een allegaartje skiërs/drankorgels uit diverse Vlaamse contreien… Echt gezond kan dat niet zijn, maar leutig was het wel. Het verslag daarvan heden op de webzucht homepage.
...
17 maart 2004
Voor de mensen die tegen het einde van het jaar tijdelijk een appartement zoeken in centrum Brussel of iemand kennen die dat doet, weet Tine het volgende te melden:
Tijdelijk te huur in hartje Brussel - voor 6 maanden (oktober 2004 - maart 2005)
ruim appartement (60 m2) in de Marollen (centrum Brussel), 10 min. van Centraal Station, Zuidstation en metro Louisa
voor 1 persoon of een koppel
eerste verdieping van een hoekhuis, ligging slaapkamer in rustige zijstraat
heldere living, ruime keuken, grote slaapkamer, was- en bergplaats, badkamer met bad en douche
volledig gemeubeld en ingericht
ook ter beschikking: fiets, wasmachine, computer (ev. internetaansluiting)
vrij van oktober 2004 tot maart 2005 (wegens stage)
huur: 475 euro, alles inbegrepen (water, gas, electriciteit)
Contact: Tine Debosscher - 0485-39 32 42 - mail
...
15 maart 2004
Het was weer een feestelijk weekend. na de repetities vorige week was het tijd om met ons kersverse
mariachi-elftal het podium op te klimmen. We deden dat in Brussel in zaal "La Tentacion", een soort van Spaans cultuurcentrum. En het was ferm geestig. Getooid in opzichtige kledij en met een grote sombrero stevig tex-mex spelen. De bezetting was aldus: 2 gitaren, 1 bas, 1 contrabas, 2 violen, 2 trompetten, 1 piano, 1 accordeon, 1 mandoline en 4 zangers. Met een beetje goede wil en wat multi-instrumentalisme samen 11.
Voor de gelegenheid hadden Michaël en ik ook een gruizige snor laten groeien. Het oog wil tenslotte ook wat. Als je je regelmatig scheert zou je vergeten wat voor lelijke dingen je kan laten groeien op een goeie week tijd.
Van dat alles werden natuurlijk wat fotootjes gemaakt, te bekijken op de fotosite.
...
10 maart 2004
Na een fijn repetitieweekend in Brussel voor het nog fijnere mariachi-orkest Flippez y los Bomberos, zijn heden alweer de eerste foto's van die repetitie online gezet. De muziek zal voor het eerst live te horen zijn nu zaterdag 13 maart in zaal "La Tentacion" in Brussel ron 22:30 (zij het dat het eigenlijk wel een soort van privé-gelegenheid is. Denk daarbij aan veel trompetten, violen, contrabas, schelle gitaren en bombastische zang. Genrehint: Willy Deville, Calexico, flip kowlier en allerhande in een Spaans of tex-mex jasje.
foto's
...
3 maart 2004
Vanochtend kwam bij ons plots de zwaargewonde radio2-vedette Michaël Janart binnenvallen. In een vlaag van ochtendverbijstering had hij staan jongleren met een porseleinen eierhoudertje en het dan "per abuis" met kracht op het aanrecht aan diggelen geslagen. Dat ware nog niet zo erg geweest als hij er ook niet nog eens met volle geweld zijn handpalm had ingeklopt. Met hevig bloedverlies naar de dokter voor een naai-ingreep. Slechts 6 hechtigen waren nodig om het bloeden te stelpen.
Door bloedverlies verzwakt kwam hij aanbellen aan de deur. Tot zijn grote sjanse stond er in de oven een heerlijke moussaka te wachten. Niets is zo goed voor aanmaken van rode bloedcellen dan een macrobiotische moussaka van Jeroen. (Al moet gezegd dat ik vandaag wat gezeurd heb met een beetje boter voor de saus).
(het was allemaal zo erg nog niet met die hand, maar gewoon moeten toegeven dat je je hand hebt gesneden aan een vallend eierdopje staat natuurlijk niet zo goed).
...
29 februari 2004
Gisteren ben ik weer aan het klussen geslagen met aangepaste recepten. Hoewel ik intussen al geleerd heb dat sojaboter en sojamelk anders reageren op volwaardige bloem dan gewone boter en melk doen op mooie witte patisseriebloem, wil ik het gevecht nooit opgeven. Al moet ik zeggen dat ik na anderhalf uur roeren in een wellicht gezondere bechamelsaus voor mijn lasagna toch wel afvroeg of dit het allemaal waard was. Ik denk dan maar dat de extra armbewegingen het geheel toch al gezonder en fitter hebben gemaakt.
Maar rond elf uur 's avonds was de lasagna dan toch klaar, net op tijd om te gaan slapen. Deze middag dus een festijn hier thuis. Snelle lezers uit het Kortrijkse steeds welkom! (er is ook nog een stevige macrobiotische rijsttaart als desert).
Leen en ik waren de voorbije week op zoek naar een nieuw bed, dat wil zeggen een lattenbodem en een matras. Na een zestal winkels zijn we er dan toch uitgeraakt en beslisten voor een eenvoudige lattenbodem (zonder electrogene verstelbare prullaria en zonder ijzerwerk) en een fijne latex matras van hoogwaardig ecologisch rubber. Ecologisch denken en doen is af en toe een zware pil voor de portemonnee.
Maar waar ik me vooral bleef over verwonderen is de vraag in hoeverre de producenten van bodems en matrassen eigenlijk naar elkaars werk zouden kijken. Naar mijn bescheiden mening werken die vooral naast elkaar. Ik heb zo de indruk dat je aan de ene kant producenten hebt van lattenbodems als Lattoflex, Beka en Recorbedding die hun plankjes uitrusten met diverse kreukelzones voor bekken, knieën, heupen en schouders, zodat je bijna op die mooi meeverende latten zelf zou kunnen slapen zonder matras; en anderzijds heb je dan de producenten van matrassen die precies hetzelfde doen met diverse zones met aangepaste stevigheid die je overal goed ondersteunen. In die winkels ben ik af en toe eens aan het kijken geweest en heb ik geconstateerd dat, zoals verwacht, de lattenbodems onder zo'n "uitgebalanceerde" matras bijna niet meer bewegen omdat die matras al alle vervormingen opvangt door de rekzones. Waarom je dan nog tweeduizend euro's uitgeeft aan een high-tech lattenbodem is me niet zo duidelijk.
's Avonds, toen we in bed lagen kreeg ik visioenen hoe heel de slaapindustrie de mensheid langzaam naar de knoppen aan het helpen is. Niet dat ik zo graag een Neanderthaler zou zijn geweest, maar ik kan toch niet geloven dat die gasten elke ochtend opstonden met een dubbele hernia omdat ze niet op een gepantendeerde Lattoflex sliepen, maar op een busseltje gedroogd gras of zo. Het is natuurlijk altijd leuker om op een zacht bed te slapen, maar volgens mij worden we aldus langzaamaan verknecht tot een ras van wussies. Als we niet meer in een donzen bedje overnachten komen we de dag niet meer door. Als student heb ik nog wel een paar keer gewoon op de vloer geslapen bij gebrek aan opties, maar voor het plezier ga je dat toch niet doen.
Binnen enkele weken leveren wij onze harde matras en gewone harde volledige houten plank in voor een zachte latex en een lattenbodempje en doen we mee met de overgang van mensheid naar weekdier.
En de gang... de gang die nadert langzaamaan zijn bestemming. Deze week nog in twee stevige sessies met de handige hulp van vader Herman de muren geplakt met een cellulose renovatievlies. Dat vlies (bestaat ook in glasvezel) is een soort zeer dunne versie van de gewone glasvezel, ook wel bekend onder de merknaam Tasso. Voordeel (waar ik naar zocht) is dat het de muur versterkt zonder een duidelijke structuur van vezels zoals bij het klassieke glasvezelbehang. Ik heb namelijk een grote liefde voor vlakke muren (maar wel net niet groot genoeg om heel mijn muur uit te kappen en en opnieuw te plamuren; al heeft het renoveren van die rotmuur me toch wel veel te veel dagen tijd gekost). Nu nog een 200 vierkante meter verf gaan kopen en het geheel in een fris kleurtje zetten en we zijn klaar met de gang (en de trapmuren -- zo groot is onze hal nu ook weer niet).
Daarna zou ik er nog graag een stevige streep en een felle gestileerde zwart/wit tekening inzetten, maar dat is voor later.
...
14 februari 2004
Nog even kort melden dat Buck Danny gisterenavond een voortreffelijke set speelde op de preselecties van Humo's Rockrally (Cactus Club Brugge). Vanuit Kortrijk was er een bus ingelegd voor de grote schare fans, maar ook uit Brussel en Leuven stroomden sypathisanten toe.
Als er al iets kan op aangemerkt worden, dan is het dat ze eerder in het genre van melodieuze pop spelen dan stevige rock, maar dat mag volgens mij geen struikelblok zijn. De melodieën van Rasbliuto/Buck Danny nestelen zich met ongeloofelijke vlotheid in je oor en blijven daar dan ook de rest van de week hangen. Vaak lig je 's nachts nog te neurieën en besef je pas later dat het weer één van hun muziekjes is dat is blijven hangen.
Voor de rest was er die avond een beetje van alles te bezien. Van zeer goed (Absynthe Minded) tot walgelijk slecht (we zullen maar geen namen noemen), maar voornamelijk zeer veel afgesleten eenheidsworst. Volgespeelde arrangementen (als daar al aan gedacht werd) met de beruchte 3 akkoorden, een bas die enkel monotoon de tonica meevolgt en zeer matig gezang. Af en toe wel zeer grote ego's te zien op podium, daar werd duidelijk meer aan gewerkt dan aan instrumentbeheersing.
Een mens moet ergens beginnen natuurlijk.
...
13 februari 2004
Ik ben stevig aan het kweken aan stoflongen dezer dagen. Eergisteren en gisteren zwaar aan het schuurpapieren geweest in de gang van ons huis. Eén of andere onverlaat met slechte smaak had het nodig gevonden om daar een soort aartslelijk cirkelmotiefje in bas-relief te zetten. Persoonlijk ben ik een groot fan van de eenvoudige en eerlijke dingen in het leven en zo ook van gewone vlakke muren.
Hoewel ik de gang van de trap mooi had afgeplakt met een groot stuk plastic, wist het stof natuurlijk toch nog lekker in heel het huis door te dringen. Ongelooflijk hoeveel stof er rondhing in huis. Ik heb de stofzuiger naar het tweede verdiep gesleurd en ben daar begonnen met een haast hopeloos gevecht tegen het gele stof (van gele verf). Hoe lager ik kwam, hoe dikker de stoflaag werd, tot ik vreesde dat onze Nilfisk zich deerlijk ging verslikken. Ook de woonkamer en de keuken werden niet gespaard. Ik vrees dat we nog enkele weken geel stof in huis zullen hebben. Een conrete invulling van het begrip "het gele gevaar". En dan spreek ik nog niet over de gele smurrie die uit mijn neus kwam bij het snuiten, ondanks het dragen van een mondkapje. Ik kon zo meespelen als Uruk-Hai in Tolkien.
Soit, nu nog enkele vierkante kilometer gaten opvullen en wakke muur herstellen, mijn ingekapte draad voor elektriciteit en lichten gladmaken, en dan gaat er een soort glasvezelpapier tegen. Die glasvezel is nodig omdat de muur niet zo heel stevig is en neigt tot afbrokkelen. Natuurlijk wou ik graag de bekende tasso-motiefjes vermijden. Gelukkig heb ik daar wat op gevonden: glasvlies, een uiterst dunne glasvezel met bijna geen structuur in om muren te restaureren en verstevigen. Dat gaat er dus binnenkort op. En dan hebben we weer een treffelijke gang.
...
11 februari 2004
Ondanks het feit dat ik zelf nogal wat meubeltjes van den IKEA in mijn huis heb rondwaren, staat er heden op webzucht een artikel van onze gastschrijver Karl Herrebout, over nieuwjaarsrecepties en de neo-nazis van Zweden.
...
9 februari 2004
De midwinterbarbecue 2004 is een historisch feit. Omdat ik de capaciteit van ons nieuwe huis nog niet goed kon inschatten, heb ik er een bescheiden editie van gemaakt met wat minder volk (11 gelukkigen). Hoewel ik nog nooit een woord heb geloofd van de voorspellingen van Frank Deboosere, had ik me door intimi toch laten overhalen om de party-tent van mijn ouders te monteren in onze tuin. Kwestie van droog te kunnen grillen. Geen druppel te zien natuurlijk. (Toen mijn gasten weg waren stak evenwel een oudtestamentisch onweer op die de party-tent alle hoeken van de tuin liet zien, achterna gejaagd door lege bioburgerverpakkingen en satéprikkers, zodat ik een hele zondagvoormiddag groendienst kon spelen in eigen tuin. Dank u Frank, dank u).
Wegens een nog steeds defecte buiten-verlichting verliep het grillen trouwens in volledige duisternis. Koude winden ranselden mijn leden. Af en toe draaide ik op goed geluk de burgers, enkel bijgelicht door het zwakke schijnsel van de gloeiende kolen, terwijl in de living een uitzinnige bende zich op de sterke drank gooide.
Beneveld door de Bora-Bora aperitief, de wijn (bronzen medaille van vinicolteurs in 2000 - parels voor de zwijnen) en de Cointreau begonnen we met het grote Hiëronimus Inquisitorus spel. Een soort mix tussen Trivial Pursuit, een cultus van persoonsverheerlijking en een worstenkaarting voor andersvaliden. Mijn hoofd doet nog steeds pijn als ik terugdenk aan Niko's schildpaddengrap. Jammergenoeg werd de opdracht niet getrokken waarvoor iemand op straat cake aan de man moest gaan brengen, intussen gebarende zo stoned als een garnaal te zijn. Om één uur 's nachts in de Oostblokwijk van Kortrijk had dat wel wat opgeleverd. Eén dezer moet ik het spelbord eens vervolmaken en dan kunnen we het op de markt brengen. Door alle tumult heen sliep kleine Ella Capella de droom der onschuldigen. Iets waar ik die nacht zelf niet echt in slaagde. Opgeschrikt door hard tegen het raam aanwaaiende satéprikkers lag in onrustig te woelen in mijn bed. Was het omdat ik nog eens vlees geroken had dat ik zo wakker was, of aan het feit dat mijn bed enkele momenten daarvoor nog had dienstgedaan als tafel voor een feestgelag? Ontwaarde ik in de donkere nacht de schimmen van een rondvliegende tent? Lag ik te malen om de Westhoektrappende nieuwjaarsbrief van de Limburgse sectie of was ik voornamelijk al aan het plannen voor de MWBBQ05?
Ik weet het niet, ik weet het niet.
...
6 februari 2004
De oplettenden onder jullie zullen het wel gemerkt hebben dat er een tijd geen post meer was op de telex. Ik heb me namelijk een dag of drie opgesloten in mijn eigen gang thuis om de muren daar wat te bewerken. Er hing zo'n oude lambrizering tegen de muur in donker hout, met boogjes en frulletjes. Die moest er dus dringend uit. Exit lambrizering, enter een frisse klare gang. De exit is alvast gebeurd. Beter dan voorzien zelfs. Samen met de planken, kwam meestal veel meer muur mee dan me lief was. De hele gang bestaat ook uit een slordig gemengde leem (aarde en stro zo te zien). Eén maal er een klein gat is, brokkelt de hele muur zomaar naar buiten. Zelfs als je met een stofzuiger te dichtbij komt, zuig je gewoon de muur weg. In ieder geval: ik dus al het hout eruit gekapt, en als dusdanig ook de helft van de muur. Die gaten dan maar proper verder uitgekapt tot tegen de baksteen, en opgevuld met pleister. Na drie dagen ben ik iets meer dan halfweg. Ik koop nooit meer een huis met lemen muren. Voor mezelf heb ik wat foto's genomen van de muur (het ziet er nu toch al weer deftig uit) en een kleine video van de leem die je er gewoon uitschept. Misschien binnenkort op webzucht.
Ook ter verwachten zijn nieuwe foto's van de Midwinterbarbecue anno '04, want die vindt nu zaterdag plaats in onze nieuwe woonst. (wie zicht slecht gedraagt cementeer ik weg in een gat in de muren van de gang).
...
28 januari 2004
Een hele smeete fijne gezichten van her en der bij de fotogalerij gezet. Vrienden, familie, vreemden...
In de Fotogalerij.
...
28 januari 2004
Op een dag heeft een mens wel eens zin in een stuk rijsttaart. Ik toch. Ik zou wel elke dag rijsttaart kunnen eten. Gezien ik wel wat tijd had gisteren en gezien de taarten in de winkel altijd zo verschrikkelijk veel suiker en rommel bevatten, besloot ik er nog eens eentje zelf te maken.
Het uitgangspunt was alweer eens: geen suiker en geen dierlijke producten. Dat wil dus zeggen ongeveer zonder 90 procent van de normale ingrediënten als suiker, eieren, melk, boter, ...
En toch. Toch hadden tegen de avond een lekkere taart op basis van volwaardige biologische zilvervliesdessertrijst, rijstmelk en wat kruiden. Lekker gezond snoepen. Voor de rest van de wereld enkel de foto:
En zoals je kan zien, ook met een fijn yin-yang pakua-motiefje erop. In ieder geval smaakten de I-Tsjing symbolen ook zeer goed!
...
22 januari 2004
Vannacht bij het inslapen was ik wat aan het mijmeren over het woord "dutten" en "tukken" als dat laatste al bestaat. Ik moest denken aan het vroegere anagram voor de PTT: "Putje delven, Tentje zetten, Tukje doen". Wat me toen plots te binnen schoot: de laatste jaren zie ik nooit meer zo'n tentjes! In mijn herinnering zijn het van die vrolijk gestreepte oranje-achtige tentjes aan een aarden put, waar dan elektro-mannetjes onder werkten aan leidingen binnen de graafwerken. Maar waar zijn die tentjes gebleven?
Ik veronderstel dat het niet is omdat je op de Post of Belgacom geen grapjes meer kan maken over slapen of tenten zetten dat ze er niet meer zijn. En ik zie ook niet meteen een moderne versie. Bijvoorbeeld een aluminium bouwsel of een multifunctionele container die de werklieden warm en droog houdt.
En toch worden er nog putten gedolven. Meer dan ooit lijkt me zelfs. Hele straten moeten open voor de zoveelste leiding of kabel, enorme graafmachines scheuren elke pasgelegde straat na enkele dagen weer open, trucks met aarde denderen dagelijks donderend onder mijn ramen voorbij... Krijgen de werkers gewoon geen beschutting meer van de staat? Wordt er niet meer gewerkt buiten optimale omstandigheden met zon en warme lucht? Ben ik selectief blind geworden voor vrolijke gestreepte oranje tentjes? Kan alles nu in een voormiddag? Of slapen de ex-PTT'ers gewoon nooit meer?
...
21 januari 2004
Bij de derde poging is het me eindelijk gelukt om een schroef voor onbepaalde periode in mijn badkamermuur vast te zetten. Toe ik de eerste keer mijn boormachine door die muur joeg had ik al een donkerbruin vermoeden dat er heibel van zou komen. De muur leek te bestaan uit aangestampte aarde. Plug en al trok ik er zonder enige aarzeling weer uit.
Na de tweede poging (gaten intussen opgevuld met cement) kwam de schroef na even trekken weer uit de muur, nu een gat van ongeveer 15 centimeter diameter in de wand achterlatend. We hebben de boel dan maar vakkundig uitgehold tot bijna de halve muur was verdwenen, weer opgevuld, laten drogen en weer geboord en geplugd. Het lijk te lukken, ons douchegordijn hangt er eindelijk voor een hopelijk langere periode.
...
18 januari 2004
Toen we uit China DVD's meebrachten, wisten we wat ons af en toe te wachten zou staan bij het kijken naar de Engelstalige ondertiteling. schitterende voorbeelden van dit zogenaamde "Engrish" zijn hier te zien.
...
18 januari 2004
Voor de muzikanten van "Flippez y los bomberos" voor het optreden "La Tentación": reeds 11 meziekskes staan schoon achter malkander gerangschikt en worden eerstdaags in mp3 gezet en ergens hier op webzucht gepubliceerd. U hoort het nog.
...
16 januari 2004
Nog wat foto's van op ons trouwfeest bij de rest geplakt. Voornamelijk wat gezichtjes van individuen. Officiële foto's volgen later.
En het moet gezegd, blijkbaar was het daar inderdaad zo geestig als ik me zelf nog herinner!
(link).
...
16 januari 2004
Het optreden van Expo58 op de Gentse Feesten zal zijn aan het St-Baafsplein op 19 juli. Daarnaast is er ook nog een optreden voorzien op 2 april in Roeselare en wordt er ook gespeeld in Kortrijk ter ere van het 80 jaar bestaan van de tennisclub "de Wikings". Tisdaggetweet.
...
15 januari 2004
Ai! Zoiets kan geen deugd doen. In Amerika was een grote beer op zoek naar haar jong en klom daarbij even in een elektriciteitspaal. Bovenaan wel de verkeerde draden aangeraakt en daardoor een slordige 7200 volt door het lichaam gekregen. Vuurwerk. Maar blijkbaar nog overleefd ook na een val op het beton zeven meter lager.
...
14 januari 2004
Fijn muzieknieuws voor de smakers: Expo'58 treedt dit jaar nog eens op tijdens de Gentse feesten op 19 juli. Gaat dat zien alvorens Niko en de zijnen onbetaalbaar zijn geworden.
Tevens speelt Buck Danny op 13 februari in de Magdalenazaal te Brugge en ook nog eens op 31 maart in Kortrijkse Schouwburg tijdens de afterparty na het optreden van Golden Earring.
Buck Danny Heeft trouwens een fijne CD uit die ook bij de Niko te verkrijgen is.
...
12 januari 2004
Achtergrond: aanpassing van de links in de link-sectie naar een opening in een nieuw venster. Kwestie van gemak.
...
9 januari 2004
Al opruimend keek ik nog eens door mijn mappen met tekeningen uit mijn jeugd. Met enige vrolijke verrassing vond ik een steekwerkje in linoleum dat de volgende grappige tekening opleverde:
(grotere versie)
Meteen moest ik terugdenken aan de tijden dat ik daar als klein ukkie -een jaar of acht was ik toen- met mijn mesjes vervaarlijk zat te snijden in de harde linoleum ('s winters eventueel wat opgewarmd op de vuren om nog door de harde materie te raken). Altijd weg van je vingers snijden is iets dat ik daar geleerd heb. Daarna mocht je je werk insmeren met een dikke soort inkt, er een papier over draperen en het dan door de grote drukmachine walsen.
Ik vond ook nog een soort van zelfportret, een winterlandschap en een miraculeuze abstracte verzameling cactussen. En het mooiste is dat ik al die uitgesneden originelen nog heb, zodat ik er nog eens wat mee kan doen.
...
8 januari 2004
Door het raam naar buiten kijken maakt de mens er vandaag weer niet vrolijker op.
...
7 januari 2004
Rond nieuwjaar kregen Leen en ik zo'n fijne pastamachine cadeau. Iets wat je jezelf niet cadeau doet omdat je Italiaans nog niet zo goed is of je niet elke dat spaghetti eet, maar natuurlijk wel supergeinig is om te krijgen van iemand anders. Ik zou mijn knutselende zelf niet zijn als ik niet meteen de dag daarna aan de slag ging. Hoewel ik voor een zevenvoudig dilemma aan mogelijke vormen werd gesteld (van spaghetti tot ravioli) ging ik resoluut voor de tagliatelli. Prima voor de eerste keer.
Na het rollen van een van voor de gezondheid van slechte ingrediënten gespeend gebleven deegje kon de eerste koude persing beginnen.
Daarna ging de machine op een steeds kleinere stand tot het deeg klaar was om in tagliatellidikke reepjes te worden versneden. Voor iedereen met een voorliefde tot spelen met eten een waar festijn.
En daar sta je dan als trotse verknipper met een hand vol slierten te glunderen. Een leuke hobby voor een verloren middag. En 's avonds houd je er ook nog een fijn hapje aan over.
 .
...
3 januari 2004
Snel nog eens wat werk verricht in de foto-sectie. Ten eerste alle galerijen in een chronologische volgorde gezet. ten tweede het scriptprobleem met de tweede thailandgalerij opgelost zodat alle kleine foto's nu ook verwijzen naar de juiste foto en er geen foutmeldingen meer komen.
Daarenboven ook al een snel verslag van de feestelijkheden op oudejaar vervat in een foto of acht. link.
Ook zijn de telexberichten van het voorbije jaar verplaatst naar een andere locatie om het laden niet te zwaar te maken. Evenwel nog steeds te vinden via de link hierboven of deze.
...
| |
