Er was eens een meisje dat graag een huisdier had gehad. Ze nam het geld uit haar spaarvarken en ging naar de dierenwinkel. Daar kocht ze een mooie grote vogelkooi met een kanarie in. Ze nam de kooi mee naar huis en zette die op de vensterbank. Na een tijdje begon de vogel vrolijk te fluiten. Het meisje voelde zicht erg gelukkig met haar nieuwe vriendje. Na een tijdje vroeg het meisje zich af of de kanarie toch niet wat minder zong dan vroeger en het leek er ook op dat zijn veren wat doffer waren geworden. Ze zette de kooi wat dichter bij het raam waar het vogeltje meer licht had en gaf hem een extra schep voeder. Maar haar vriendje zong niet luider en zijn veren werden er niet fleuriger op. Ze probeerde nog met limonade in de drinkbak en een mooie slinger in de kooi, maar niets mocht baten. Het meisje werd er een beetje triest van. Teneinde raad zette ze het deurtje van de kooi open zodat de vogel naar buiten zou kunnen als hij dat wilde. Voorzichtig kwam die naar het deurtje, keek even schichtig rond en vloog toen de kamer in. Even later fladderde de kanarie vrolijk rond. Opgevrolijkt door dit beeld zette het meisje ook het venster open. Opnieuw keek haar gevederde vriendje haar even vragend aan. Toen ze hem bemoedigend toeknikte vloog hij naar buiten, de wereld in. De hele dag dacht het meisje aan het vogeltje dat nu vrij rondvloog in de lucht. Maar ze werd er toch ook wel een beetje triest door, zeker toen ze na school in haar lege kamertje binnenkwam. ’s Avonds, toen ze in bed lag, hoorde ze plots gefladder. Ze hield haar adem in en luisterde ingespannen. En plots was haar kamer vol vogelgezang. Haar kameraadje was teruggekomen en zat nu op de boekenkast uit volle borst een vrolijk lied te fluiten. Een traan rolde uit haar oog en het meisje voelde zich vervuld van een warme liefde. Ze besefte dat het vogeltje nu zelf had gekozen om terug te komen omdat hij bij haar wilde zijn, en niet omdat het vastzat in een kooi. En toen besliste ze om het vogeltje voor altijd de vrijheid te geven om bij haar te blijven. Want een vogeltje in een kooitje is wel mooi dacht ze, maar het mooist van al is toch een vogeltje zonder kooi er rond.