Gastartikel door Karl Herrebout.

Als mens van ecomischen afkomste pleeg ik nog wel eens in kontakt te komen met eensgeschoolden, verbaal, schriftelijk of via de hippe snelweg. Het is een leuke manier om zowel eenzijdig als in duplex gedachten uit te wisselen. Zo zat ik de laatste weken in mijn 'kring' garen te spinnen over de wereld en diens machtsverhoudingen.

Dat het allemaal om geld draait en dat daar de echte macht te vinden is, weten misschien zelfs de simpele duiven, die boven onze 1000 W spot aan het nesten zijn. Misschien vliegen ze ooit nog tot in Irak, waar met soldaat en krijgsmacht het pad ge-effend wordt voor pijpleidingen, ter garantie voor de aanvoer van zwart goud. De arme Irakezen worden terloops bevrijd van hun juk, hoewel de toekomst er voor hen niet noodzakelijk minder zwaar uitziet. Kijk maar naar Afghanistan. Nu er plaats komt voor een Kaukasus-oliepijpleiding, mag Bin Laden lekker verder aan zijn 'transportable' nierdialyse machine blijven snuff-movies maken. Ook hij is een mier tussen de anderen. Een baardmier, natuurlijk.

Ze komen van ver, ze komen zelfs uit de Bush, die olie-machtswellustelingen. Burn, burn, you've gotta burn, schreeuwde het rastakopje van Rage Against the Machine een decennium geleden. Ooit schreef Daniel B. (Front 242) dat hij Rage wel kon hebben, maar dat hun dialectiek totaal incoherent was. Als die 'burn' betekent dat we onze aardkloot dus vooral moeten opstoken, dan begrijp ik het wel. Dan stel ik voor dat ze de ganse boslobby samen steken in Texas, daar een gigantisch groot en hoog plastic scherm rond zetten, en ze dan laten paffen in eigen gas. Van een niet-conventionele aanval gesproken.

We hebben vorige maand, na een hevig heen en weer getrek, uiteindelijk toch onze verzekeringspremies voor dit jaar betaald. Was me dat een vaudeville. Niettegenstaande dat alle papier dat we krijgen, uit een overgeïnformatiseerde organisatie ontspruit, klopt er geen bal van. Voor de niet wetende lezer: verzekeringsmaatschappijen sturen hun vervaldagberichten, rapppels en zelfs deurwaardersbrieven, zonder noemenswaardige tussenkomst van mensen (de post even daar gelaten, eventuele discussies hierover, u gelieve zich te onthouden). Ik krijg het gevoel dat ik betaal aan een machine. Een machine die dan nog niet weet waar of hoe ze het heeft, want ze slaagt er niet in een coherente afrekening te produceren. Aangezien ik nu niet zo'n fan ben van verzekeringsmaatschappijen, durf ik het aan te stellen dat diefstal niet alleen geïnstitutionaliseerd is, maar ook geïnformatiseerd. What's next? Met computergestuurde raketten rampaaltjes van het trottoir vegen?

Vorige week schuifelden we op vers gewaxte ski's de Italiaanse pistes af. Nu, dat was nu eens 100% onstpanning. Heftig carvend de helling afscheren, volgens sommigen meer in schuss dan wat anders, onderbroken door een warme choco en met een warm gevoel in het hart, ver weg van alle werelds geleuter. Het was een week van totale vrede. Was.

Om maar te besluiten dat we allen zo machtig zijn, met al ons geld, ons privé-vat olie, al onze vriendjes die we van geen haar vertrouwen,... ik denk, als die duiven ooit naar Irak zullen vliegen, dat zal zijn nadat ik mijn 1000 W spot eens ben vergeten uit te zetten. Ach wat: het geeft je gewoon een warm gevoel, ook vanbinnen.

K.

Karl is ook te vinden op het internet:
hier(muziek), hier(konijnen), hier(foto) en hier(werk).