Naar het schijnt is de oorlog in Irak begonnen. De Amerikanen zouden bij gebrek aan een reden voor een oorlog dan maar met een oorlog gestart zijn. Zelf lees ik al een paar jaar geen kranten meer en mijd ik televisie dus ben ik niet meer zo goed op de hoogte, maar af en toe verneem ik wel eens wat van mijn collega’s in Brussel.

Het enige wat ik wel met eigen ogen gezien heb was een betoging voor de vrede in Kortrijk. Daarmee wilde men wellicht een krachtig signaal van afkeuring sturen naar de overheid. Een jongen met een lelijke regenboogvlag liep voorop met een stuk verknipt hoeslaken waarop hij onhandig "Stop the War" had gespoten. Het had ook "Stok He-Man" kunnen zijn, voor zover ik kon opmaken uit de uitgelopen letters. Maar dat leek me niet zo aannemelijk. Gezien zijn leeftijd had hij waarschijnlijk nog He-Man gekend, maar de grammaticale wanconstructie deed me twijfelen. Stok He-Man vond ik persoonlijk toch niet zo’n geslaagde oneliner in dit tijdperk van weinig woorden. Soit.

Achter de jongen met de regenboogtrui liepen nog minstens vijf andere mensen mee in de stoet tegen de oorlog/He-Man. Vooraan twee meisjes met een petje waarop het letterwoord Stella stond, met een symbool van een ster erboven. De achterhoede werd gevormd door een jongen met een trommel in zijn handen en een fluitje in zijn bek en twee mannetjes van een jaar of negen die hem wellicht als kinderoppas waren toevertrouwd.
Zo stonden ze daar op het Schouwburgplein op een mooie vrijdagavond. Een klein maar opmerkelijk groepje, midden in een provinciestad. Wat verder in de Burg. Reynaertstraat stonden een paar honderd scholieren pinten te drinken op het einde van de week. Een mens kan wel bepaalde sympathieën hebben, maar je moet je prioriteiten kennen.

Met enige aarzeling zette de betoging zich in beweging, richting de winkelstraat. De He-Man adepten keken wat onzeker uit hun ogen. Er stond wel nogal wat volk in de omgeving, maar die keken voornamelijk met leden ogen toe. Ik veronderstelde dat ook zij zich vragen stelden bij de vreemde grammaticale opbouw van de slogan. De zes verdwenen achter de hoek, begeleid door a-ritmisch trommelgeroffel en gefluit.

Gezien ik zelf nooit met He-Man heb gespeeld in mijn jeugd besloot ik verder te slenteren in de tegenovergestelde richting. Net op de tijd voor de plechtige vijfde opening van de "Golf" fontein. Na de eerste openingen was een en ander fout gelopen met water dat in de ondergrondse parking van het plein stroomde. De Golf, een kunstwerk van Olivier Strebelle werd op een symbolisch moment heropend. Terwijl enige honderden meter verder een schrale stoet door de winkelstraten trok in protest tegen een golfoorlog enige honderden kilometer van hier, kwam ook op dat plein daar op dat moment de Golf tot leven. Wat me voornamelijk opviel was dat op de receptie achteraf (waar ik mezelf maar op had uitgenodigd) genoeg volk rondliep voor 20 betogingen en het aantal broodjes dat werd opgeschrokt door journalisten en politici voldoende zou geweest zijn om een heel regiment andersglobalisten een week lang te voederen. Na een glas fruitsap en een broodje zalm maakte ik nog snel een praatje met de burgemeester en de ijzerkunstenaar Strebelle. Daarna verliet ik opgewekt het pand en liep langs de tijdelijke reptielenexpositie naar huis. Gezien de felle zon van de namiddag, kon ik me goed inbeelden dat de leguanen en ander ongedierte daarbinnen in die lelijke gele tent het zeer naar hun zin zouden hebben in een hete en benauwde habitat.

Hoewel zich ’s avonds niets merkwaardigs meer voordeed, sliep ik die nacht erg onrustig. In mijn dromen vochten Amerikaanse tankcolonnes een hopeloze strijd tegen een door He-Man aangevoerd leger van reusachtige hagedissen en hologige reptielen die de hele tijd met hoge klikgeluiden en onverstaanbaar Arabisch naar elkaar riepen. Angstig trommelgeroffel weerklonk van de rand van het slagveld. Ik zag hoe een leguaanachtig wezen zich hoonlachend te goed deed aan een kadaver. Het onteerde lichaam was gewikkeld in gescheurde repen van een regenboogvlag. In de bebloede hand zag ik nog een lap stof waarop iets geschreven was geweest. "Stop Herman" of zoiets, de tekst was onleesbaar geworden door het vele bloed dat zich vermengd had met de rode letters.
Vredesbetogingen zouden verboden moeten worden. Een mens krijgt er agressieve associatiedromen van.