Ik houd wel van seminaries. Ik mag er wel niet zo vaak naar toe, maar als ik mag gaan, dan altijd met plezier. Ze vinden meestal plaats in é én of ander 3sterren hotel. Verzorgd en stijlvol, maar net niet te duur.
Een vriendelijk en correct hostesje controleert je naam op de inschrijvingslijst, geeft je een documentatiebundel en een badge met je naam en bedrijf op en hangt je jas netjes in de vestiaire. Meteen mag je een koffie drinken en kennis maken met de andere genodigden die nooit weten wat gezegd tegen onbekenden. Iets voor het openingsuur lopen mannetjes van het organiserende bedrijf wat opgewonden rond en iets later word je vriendelijk verzocht te gaan inspecteren wat er binnen voor je klaarligt. Een blok papier met logo, een balpen met logo en liefst een verrassing. Gaande van een stressballetje tot chocolade Euromunten. En dan is het afwachten wat het eigenlijke spektakel brengt. En uit volle borst hopen dat het weer zo'n zichzelf respecterend seminarie is dat volledig in het Engels gesproken wordt.

Meteen prijs vandaag: "I shall give you a presentation over Business Process Reengineering in Risk Management". Op een cynische wijze verkneukel ik me vaak in het letterlijk vertaald Engels in die speeches. "After that wand you will find a demo session". Na die toverstaf zal je een demosessie vinden? Nog enkele: "Wyf ze help by some exemplates I will try to convince you of me — I feel lucky to find you here in so much numbers — Overdeed is never good for an organisement — it takes a lot of worktakers to fill that job — Are any questions there? — Please fulfill the questionnaire and let it lie or give in at the reception". We worden dus vriendelijk verzocht om de vervulde vragenlijst te laten liegen of ons anders over te geven aan de balie… En op een slide zag ik nog: "Brake — Coffee".
Het spreekt voor zich dat ik tegen het einde van de dag alle chocolademunten heb opgeknabbeld als hulp tegen taalkrampen. Wat op zijn beurt dan zelf weer nog zwaarder op de maag gaat liggen dan al dat harig Engels. "I think I'll have to give over", denk ik terwijl ik me al kijkend naar mijn vervulde evaluatieformulier afvraag of ik het hier zal laten liegen of het zal opgeven aan de receptie. Gelukkig kies ik voor het laatste en krijg ik van de hostess als dank een CD. Een tiental vrolijke jazzmuziekjes gespeeld door de SAP Big Band. Ellington gespeeld door ERP-analisten, dat moet vuurwerk opleveren lijkt me. En op tracks 2,4,6 en 10 is er een solo van de Guest Soloist Prof. Dr. Dr. h.c. mult. August-Wilhelm Scheer, oprichter van het bedrijf dat vandaag min gastheer was.
Dat belooft.

Rest me enkel nog af te sluiten met de woorden van voorlaatste spreker: further from the rest, …euh, that was everything.