Twee maanden geleden ben ik verhuisd naar de WTC-toren in Brussel. Een lelijk, verouderd, donker gebouw van vergane moderniteitsglorie. Dat er her en der nog een flinke lap asbest tussen de decoratie hangt stoort me slechts matig. Waar ik helemaal verziekt van raak zijn die ooit modern geweeste luizige handendroogblaasmachines.

Vanmiddag was ik vrolijk gaan plassen. Als ik met druipende handen fanatiek heen en weer beweeg wil het kutding niet eens werken. Achter mij staat een gruizig kijkende neger me ongeduldig aan te staren. Zjn optisch oog lijkt alvast wl goed te werken. Als hij nu ook nog zijn veel te grote mond zou opendoen en warme lucht zou blazen, dan zouden we tenminste ergens geraken.

Een warme stroom mensenlucht die met zachte kracht mijn handen omvat en afdroogt. Kompleet met restjes geur van onverteerde etensresten. Ravioli met pikante tomatensaus.
Zoals bij die andere gast die onlangs in de trein Brussel-Kortrijk rechttegenover mij zat. Haalde die meteen ook nog een halveliterblik bier uit zo'n draagtas van ineengestrengelde polyesterstrengen in rood, blauw en wit. Met grote slokken gleed hij statig het bier tussen zijn veel te grote lippen.
Ongeveer om de 4 slokken klonk een onderdrukt boergeluid en kwam een zure wolk van jupiler en gegiste ravioli rond mij hangen. Met een lichte ondertoon van rotte vis. Het had slechter gekund. Gelukkig bleken de blikken van een liter op, of nog niet uitgevonden en bleef ik bespaard van pitta met looksaus.

Zo slagen die handdrogers er zelfs in om mijn humeur tijdens een treinreis beneden nulpunt te brengen. En je handen drogen doen ze al helemaal niet. Of toch niet zoals ik dat wil. Als ik hevig zwetend even wegloop uit ons met airconditoning constant op 25 graden Celcius gehouden kantoor, dan is het laatste wat ik verlang na een verkwikkende handspoeling wel een machine die onder het produceren van een oorverdovend lawaai hete lucht over mijn handen spuwt.
En dat zulks, zoals mijn vriend Bzy onlangs opmerkte, toch wel veel hygiënischer is dan zo'n met pis doordrenkt handdoekje van 30 op 30, gaat ook niet helemaal op. Geef mij dan maar zo'n constant zichzelf verversende rol doortrekpapier. Lekker fris en altijd proper. En er kruipen na verloop van tijd ook geen vliegen in de filter om daar tengevolge van een exces aan plotse hitte schielijk te komen overlijden, om dan voor onbepaalde tijd onbepaalde vieze geuren af te geven. Zoals gegiste ravioli bijvoorbeeld.

Daarenboven valt het me op dat er in toiletten die met deze volledig smakeloze attributen zijn toebedeeld, steevast ook altijd zo van die rot-lavabootjes genstalleerd zijn. Zo van dat soort waar je je handen nooit treffelijk onder de waterstraal krijgt. Omdat een of andere pipo op de research-afdeling van de lavabo-fabriek het in zijn hoofd heeft gehaald om het uiteinde van de kraan welgeteld 3 centimeter van de rand van de wasbak te bouwen. Kan jij vrolijk met je kneukels tegen het porselein rammen als je wat water wil om die naar dennenfris ruffende zeep weg te spoelen.
Dat zit dus serieus fout. Dat soort mensen moesten ze wegwerken uit onze samenleving.
We leven niet voor niets in een wegwerpmaatschappij.